Det ligg så vent og ljost

 

Det ligg så vent og ljost,
med arv og utsyn imot dalen,
som fekk so mykje ljos,
frå sjølve himmelsalen.


Frå heimen her gjekk ut,
eit Ord til verdas ende,
om frelse og om fred,
som Gud til jorda sende.


Det er ein arv så stor,
som ingen grenser kjenner,
å spreie Herrens Ord,
som bort det onde vender.

Jørgen Høgetveit
Koklebygda påske 2016 / Velsigna påskehøgtid

 

Det er gården Høgetveit i Evje og Hornnes kommune som er omtalt
i diktet over. Gården har en rik misjonshistorie som spredde seg ut til
de fjerne land. Fra gården er det vidt utsyn over kommunen som ligg
nederst i Setesdalen.  Maleri av Ragnhild Hansen, etter fotografi.

Litt mere historie:

På HØGETVEIT gard ble Kinamisjonen på Evje starta av bestefar Olav Høgetveit år 1900. Det var samlet 40 mann og bestfar ble formann noe han ble i 40 år sammen med Ola Hynnekleiv som nestformann. De samarbeidet godt.
Men det ble mye motstand. Ved årsmøte i Rosseland skolehus holdt bestefar på å gi opp. Da tok far hans Jur ordet - ein hardt prøved mann og sa:
"Er det eit kall frå Gud er det ikkje rett av deg å gje opp". (Etter minnet fra "Kristenliv på Agder"). Så kom vekkelsen i Flatebygd og dei fekk Hjortland dit - og etter det stod Kinamisjonen fast i mange år.
Garden ligg høgt med vidt utsyn over Nedre Setesdal og over mot Åseral. Bestemor ætta rett ned til haugianerne på Fennefoss. Dei sende 3 av barna sine på misjonsmarka. Min far Jørgen
til Mansjuria hvor han ligger begravd i Dalantun, og Arne og Anna til Etiopia. Senere tok flere i slekta opp arven og arbeidet særlig i Afrika. Underlig er det også å tenke på at fra nabogarden 1 km legre opp på heia ligger garden som Jørgen Løvland kom fra. Utkanter, konservative og utsyn og vidsyn? JH

Frå heimen her gjekk ut,
eit Ord til verdas ende,
om frelse og om fred,
som Gud til jorda sende.

Det er ein arv so stor,
som ingen grenser kjenner,
å spreie Herrens Ord,
som bort det onde vender.

Koklebygda påsken 2016

Ein heim med Ordet
i Åndens og håndens gjerning

Det ligg so vent og ljost,
med arv og utsyn imot dalen
som fekk so mykje ljos,
frå sjølve himmelsalen.

Frå heimen her gjekk ut,
eit Ord til verdas ende,
om frelse og om fred,
som Gud til jorda sende.

Det er ein arv so stor,
som ingen grenser kjenner,
å spreie Herrens Ord,
som bort det onde vender.

Koklebygda påsken 2016